ΟΣΑ Η ΤΑΛΥ ΟΝΕΙΡΕΥΕΤΑΙ

 

Κι όταν θ’ απομακρύνομαι

Η σκιά μου τα φτερά της θα φοράει,

Θα είναι τότε λιόγερμα

Την ώρα που η μνήμη μου ξερνάει,

Τα πεταρίσματα της άδειας μου ψυχής

Θε ν’ αφουγκράζομαι,

Τα γεγονότα από μακριά που θα ηχούν

Να τα στοχάζομαι,

Με μιαν αγάπη που δεν πρόκαμα ίσως με βρω

Να μου θυμίζει κάτι απ’ τα εξαίσια παλιά μου

Του ζωοδότη έρωτα πολλά θα του χρωστώ

Κι ίσως για χάρη του πλανιόσουν στα όνειρά μου

Τις αυταπάτες μου μ’ ανάξια λόγια θα μεθώ

Μιας και μ’ οδήγησαν στην απαξίωση μου,

Θα καταλήξω ημιτελής με όψη ξεχασμένης

Μία πνιγμένη μέδουσα, θύμα της οικουμένης,

Με πάταγο το ανοιχτό βιβλίο της ζωής μου θα σφαλίσω

Μια δρασκελιά κι απότομα τον χρόνο μου θα σβήσω!

 

Νίνα Μαγρίζου 2019-Οκτώβριο 2020