Στις φυλλωσιές του έρωτα
πέταξα την ψυχή μου
Στους άνεμους των πόθων μου
ξόδεψα την ορμή μου.
Κάπου, με βαρβαρότητα
τιτίβιζε ένα αστέρι
Μα εγώ γυμνή ξεδιάντροπα
σφάδαζα στην αγέλη.
Στις φυλλωσιές του έρωτα ξέχασα
τ’ όνομά μου
Στους θάμνους του αγκυλώθηκαν
όλα τα όνειρά μου.
Στα όρια της προσμονής έφτανα
σαν χαμένη
Οι οκνηρές μου οι στιγμές,
πόρνη κρεουργημένη.
Στις φυλλωσιές του έρωτα
ορίζοντες σταυρώθηκαν
Στις εκβολές των ποταμών μ’
ελπίδες ανταμώθηκαν
Το σύμπαν κατακλίστηκε με σκοτωμένα θέλω
Η τρέλα μου νυμφεύτηκε έρωτα
σε μπουρδέλο.
Στις φυλλωσιές του έρωτα
πλάγιασα με δυό σφαίρες,
Η μία στόχευσε στυγνά σε όλες
μου τις μέρες,
Την άλλη την ξελόγιασα
κατεύθυνση ν’ αλλάξει
Από την μέτρια την ζωή μήπως με απαλλάξει.
Πέταχ Τίκβα, 29/01/2013
